“Waar kan ik je mee helpen?”, is de vraag waarmee ik aangeef er voor hem te willen zijn. Hij vertelt me niet in vertrouwen te gaan nemen, hij vertrouwt namelijk bijna niemand meer, laat hij me weten. Zijn antwoord raakt me diep.
Blog over jongeren die vastlopen in hun jonge leven
Bas voelt zich het slachtoffer van alles wat hem is overkomen in zijn leven. Dus pak ik zijn ingevulde vragenlijst erbij en vraag wat er aan het einde van zijn coachtraject is veranderd. Hij dreunt de antwoorden op, die hij ook heeft ingevuld. Op dat moment pak ik hem beet.
Ik vertel hem dat ook mijn ouders mij nooit echt begrepen hebben. Dat ik de verwachting om dat begrip te krijgen heb losgelaten. Daarom word ik nu soms aangenaam verrast door een mooie liefdevolle reactie van hen.
Binnen 48 uur heb ik hem midden in de nacht aan de telefoon. Hij klinkt vol paniek en hij voelt heel goed, dat het zo niet langer gaat. Huilend vertelt Gert-Jan me thuis niet langer te kunnen zijn, hij trekt het niet langer. Ik geef hem een compliment dat hij hulp heeft durven vragen en beloof hem zo snel mogelijk weer bij hem te zijn.
“Je was pas 19 hè, hoe kon je de gevolgen überhaupt overzien als je nog niets van het leven weet? Ik weet zeker, dat je het anders zou doen, met de ervaringen die je inmiddels hebt opgedaan. Waarom leg jij je eigen hoofd elke keer weer op het hakblok?”