De laatste dag voor mijn Pranic Living retreat is aangebroken. Mijn lichaam voelt lichter, mijn hoofd wordt drukker. In deze blog neem ik je mee in de fysieke en innerlijke voorbereidingen: van sapvasten en slapeloze nachten tot stilte, Sam Garrett en twijfels die me om de oren vliegen.
Iets verderop ligt het witte kerkje, waar ik vandaag deelneem aan een kennismakingsdag van Brahman Menor. Mijn voeten vertragen als ik dichterbij kom. Alsof mijn lichaam al weet dat hier iets gaat gebeuren.
Soms geeft het leven je een ervaring die alles stilzet. Een golf van energie die alles in je opent. In deze blog vertel ik over zo’n moment dat mijn bewustzijn verandert. Over de stilte daarna, over wat het me leert, over hoe ik de rust in mijzelf nu doorgeef aan anderen.
In de nieuwe wereld is liefde de basis van alles. Ik voel dat we liefde altijd verkeerd hebben uitgelegd, het is niet alleen de relatie tussen twee personen. Liefde is voor mij de manier hoe je met jezelf en met elkaar omgaat.
Met tranen in zijn ogen kijkt deze jongeman me aan. “Wat ik niet begrijp is dat er groepen mensen zijn, die anderen doelbewust klein willen houden en pijn willen doen…”. Het raakt hem in heel zijn liefdevolle hart. Ik zie en voel zijn pijn, verdriet, ontreddering, onbegrip, verbazing en afschuw.
De vijfde dag loop ik hem tegen het lijf, als ik van een wandeling terug kom. Hij vraagt waar ik ben geweest. Ik vertel hem welke route ik gelopen heb, hoe mijn dag is geweest. Maar ik grijp ook mijn kans om hem terug te geven, wat ik van hem zie. Vertel hem hoe mooi ik het vind, dat hij op een natuurlijke manier zijn gasten verwend. Altijd voor zijn gasten bezig is. “Je hebt echt een hele mooie energie”.