De laatste dag voor mijn Pranic Living retreat is aangebroken. Mijn lichaam voelt lichter, mijn hoofd wordt drukker. In deze blog neem ik je mee in de fysieke en innerlijke voorbereidingen: van sapvasten en slapeloze nachten tot stilte, Sam Garrett en twijfels die me om de oren vliegen.
Iets verderop ligt het witte kerkje, waar ik vandaag deelneem aan een kennismakingsdag van Brahman Menor. Mijn voeten vertragen als ik dichterbij kom. Alsof mijn lichaam al weet dat hier iets gaat gebeuren.
Mijn passie is dat ik blij wordt van de contacten met de mensen om mij heen. Iets voor de ander kunnen betekenen, hoe eenvoudig dat soms ook is.
Soms geeft het leven je een ervaring die alles stilzet. Een golf van energie die alles in je opent. In deze blog vertel ik over zo’n moment dat mijn bewustzijn verandert. Over de stilte daarna, over wat het me leert, over hoe ik de rust in mijzelf nu doorgeef aan anderen.
In de nieuwe wereld is liefde de basis van alles. Ik voel dat we liefde altijd verkeerd hebben uitgelegd, het is niet alleen de relatie tussen twee personen. Liefde is voor mij de manier hoe je met jezelf en met elkaar omgaat.
Met tranen in zijn ogen kijkt deze jongeman me aan. “Wat ik niet begrijp is dat er groepen mensen zijn, die anderen doelbewust klein willen houden en pijn willen doen…”. Het raakt hem in heel zijn liefdevolle hart. Ik zie en voel zijn pijn, verdriet, ontreddering, onbegrip, verbazing en afschuw.